Pojawił się już nowy numer “Fragile” (2016, nr 1) poświęcony “Wspólnotowości”, a w nim mój artykuł “Społeczność literatury elektronicznej. Rozwój modelu kulturowo-literackiego, ekonomicznego i akademickiego”.

Jak zdefiniować literaturę elektroniczną (e-lit)? Jakie teorie należy zastosować do badań literatury elektronicznej? Jak określić jej miejsce w przestrzeni nauk humanistycznych? Każde z tych pytań otwiera pole do burzliwej dyskusji, w której – co jest szczególnie interesujące – uczestniczą reprezentanci różnych dyscyplin naukowych: od literaturoznawców, przez kulturoznawców, po programistów. Można nie zgadzać się z wieloma teoriami i argumentami, i wieszczyć kolejny koniec literatury elektronicznej. Nie można jednak zaprzeczyć, że literatura elektroniczna to fenomen literacki, kulturowy i akademicki dosłownie na skalą światową. Żadna inna grupa awangardowa, przechodząc do mainstreamu akademickiego, nie zbudowała takiej organizacji, wspólnoty i marki. Potrzeba było stworzyć nie tylko wspólny język reprezentacji działań, lecz także sieć współpracy do dyskusji i realizacji wspólnych celów. Infrastruktura literatury elektronicznej opiera się na zbudowaniu silnej społeczności, która doprowadziła do wytworzenia nowego paradygmatu kulturowo-literackiego, nowego systemu wydawniczego i nowego trybu prowadzenia badań naukowych.

Więcej w najnowszym numerze “Fragile”!