W pierwszym numerze “Przeglądu Kulturoznawczego” (1/2016) można przeczytać recenzję książki naukowej pt. Przekaz digitalny. Z zagadnień semiotyki, semantyki i komunikacji cyfrowej (red. Ewa Szczęsna, Universitas, Kraków 2015). Agnieszka Przybyszewska w swoim tekście O klikaniu w odświeżoną teksturę, czyli od teorii do analizy digitalnej fikcji (i innych przekazów) po polsku bardzo pozytywnie wyraża się o publikacji, która wprowadza na polski grunt badań cyfrowych nowe rozpoznania dotyczące sfery semiotycznej i komunikacyjnej.

“Jednocześnie prezentowane w publikacji interpretacje, skupione w dużej mierze na innowacji komunikacyjnej, jaką wprowadza możliwość interakcji, po wielokroć nawiązują do kategorii interfejsu i problemów dookolnych. Zaproponowana rewizja poetyki i komunikacji wysuwa na plan pierwszy semantyczną nośność realnej (nierzadko cielesnej) partycypacji użytkownika w tworzeniu ostatecznej wersji przekazu, kwestię niezwykle aktualną w światowych dyskusjach, w Polsce niekoniecznie dobrze dotychczas rozpoznaną, zwłaszcza w literaturoznawczym, a także semiotycznym kontekście”.

Każdy rozdział publikacji poddany jest rzetelnej recenzji na tle światowych badań (głównie amerykańskich) poświęconych literaturze i komunikacji cyfrowej. Przywołane są takie nazwiska jak Alice Bell, Lori Emerson, Johanna Drucker, Jessica Pressman, i wiele innych.

Przybyszewska poddaje również analizie moje artykuły naukowe zawarte w tej publikacji, między innymi Wstęp do cybersemiotyki oraz Literatura cyfrowa a literackość i komunikacja literacka. O drugim tekście wypowiada się następująco:

“W kolejnym szkicu Pawlicka, odświeżając Fishowskie pytanie „czy na tych ćwiczeniach jest tekst?” (sprowadzając je do formuły: „czy na tych ćwiczeniach jest literatura?”), interesująco kreśli panoramę problemów z defi niowaniem i charakteryzowaniem literackości w zdigitalizowanej komunikacji literackiej. Autorka, wychodząc od przypomnienia, jak w ogóle bywała ona opisywana (z uwzględnieniem i nowszych ujęć), prowadzi czytelnika ku teoriom jej rozmywania, wskazując – słusznie chyba – na istotny w rozważaniach o współczesności kontekst kategorii postmedialności. Jednocześnie podkreśla instytucjonalny i intencjonalny charakter cyfrowej literackości”.

Mam nadzieję, że publikacja pod red. Szczęsnej pobudzi badaczy do dalszych analiz literatury cyfrowej (i nie tylko), eksploracji nowych przestrzeni i rewizji dotychczasowych rozpoznań. Tymczasem zapraszam do lektury książki Przekaz digitalny!