Kilka miesięcy temu ukazała się książka “Przekaz digitalny. Z zagadnień semiotyki, semantyki i komunikacji cyfrowej” (pod red. Ewy Szczęsnej), w której znajdują się cztery rozdziały mojego autorstwa.

Rozdział “Relacyjność strukturalno-semantyczna w hiperfikcji, na podstawie Matrioszki Marty Dzido”, poświęcony jest analizie budowy hipertekstu literackiego i jej związek z narracją i znaczeniem tekstu. Odnoszę się między innymi do teorii światów możliwych, wprowadzonej na grunt literatury elektronicznej przez Marie-Laure Ryan. W kolejnym artykule rozważam pojęcie cybersemiotyczności i jego zastosowanie w badaniach tekstu literackiego “zanurzonego” w cyberkulturze. Termin ten odsyła między innymi do koncepcji cyberstrukturalizmu, opisanej przez Marshę Kinder we wprowadzeniu do książki “Transmedia Frictions: The Digital, the Arts, and the Humanities” (red. M. Kinder, T. McPherson, Oakland: University of California Press 2014).

W następnym rozdziale “Literatura cyfrowa a literackość i komunikacja literacka” prowokacyjnie poruszam kwestię “literackości” literatury elektronicznej oraz problem definiowania “literatury” w kulturze cyfrowej. Celem jest zastanowienie się nad tym, kto nadaje tekstowi status “literatury” oraz czy obecnie jesteśmy w stanie wyznaczyć kryteria “literackości” utworu (cyfrowego). Ostatni rozdział, przygotowany wspólnie z Prof. Ewą Szczęsną i dr. Mariuszem Pisarskim, poświęcony jest teorii i praktyce adaptacji cyfrowych.

Miło wspomnieć, że w listopadzie ukazała się pierwsza recenzja książki w magazynie “artPapier” (22 (286)/2015). Kinga Kasperek opisuje publikację następująco: “Najbardziej zaskakuje przemyślany układ monografii. Nie jest to bardziej lub mniej przypadkowy zbiór tekstów dotyczących głównego tematu – semiotyki i semantyki komunikacji cyfrowej – ale zaplanowane opracowanie różnych aspektów problemu. Choć semantyka i semiotyka zawężają pole badawcze, czytelnik otrzymuje klarowne i jasne kompendium wiedzy oraz zbiór krytycznych dyskusji wraz z pewną ustrukturyzowaną wizją internetu. Bardzo to odświeżające, ponieważ teksty wchodzą między sobą w dyskusję, autorzy proponują różne rozwiązania problemów, a czytelnik może poszerzyć swoją wiedzę lub zapoznać się z innym punktem widzenia”.

Zachęcam do lektury!